Problematyka cielesności i jej ikonograficznego zobrazowania jest w pracach Justyny Górowskiej ściśle związana z refleksją nad relacją zachodzącą pomiędzy obrazem a rzeczywistością oraz modelem i jego odbiciem bądź wyobrażeniem. Tożsamościowe poszukiwania i refleksje artystki – w tej perspektywie – stają się reaktywacją „zapomnianego języka” oraz mitu. To rodzaj przywoływania wypartych i zapomnianych imion, nazw oraz symboli, bez których sztuka byłaby tylko językową grą.
ISSN 2082-1085
